Rokoko – dźwięczna nazwa końca baroku już sama w sobie uderza w wysokie tony – przepych, złocenia, szlachetne materiały czy dekoracje z najdalszych zakątków świata. Jest w Polsce miejsce w którym ducha tego czasu można podziwiać po dziś dzień. Pałac w Nieborowie – bo o nim mowa – to...
Rokoko – dźwięczna nazwa końca baroku już sama w sobie uderza w wysokie tony – przepych, złocenia, szlachetne materiały czy dekoracje z najdalszych zakątków świata. Jest w Polsce miejsce w którym ducha tego czasu można podziwiać po dziś dzień. Pałac w Nieborowie – bo o nim mowa – to perła architektury która przetrwała dwie wojny w niezmienionym niemal stanie – ukryty wśród lasów ówczesnej Puszczy Bolimowskiej.
Pałac od strony ogrodów, widoczne partery kwiatowe (Fot. K. Grzegorzewski)
Do pałacu łatwo trafić – znajduje się zaledwie 3 kilometry od węzła Skierniewice na autostradzie A2. Nieborów to miejsce nie tylko dla znawców sztuki gdzie ceniony jest spokój wśród eksponatów – dzięki temu że pałac otoczony jest zespołem ogrodowo-parkowym to świetne miejsce odpoczynku dla rodzin z dziećmi. Posiadłość była przez 170 lat w rękach rodu magnackiego Radziwiłłów, obecnie stanowi oddział Muzeum Narodowego w Warszawie.
Rococo to także jedna z odmian tulipana (źródło: Pinterest)
Po przekroczeniu drzwi pałacu wita nas oryginalnie zachowana sień obita drewnem czarnego dębu oraz klatka schodowa z holenderskimi kaflami. Mówi się, że każdy ceramiczny kwadrat ma inny wzór.
Klatka schodowa z holenderskimi kaflami (Fot. K. Grzegorzewski)
Wnętrza pałacu są niezwykłe – wszystkie obrazy, meble czy porcelana to oryginalne przedmioty z epoki. Oczywiście do tak doskonałego efektu przyczyniły się godziny pracy znawców tematu. Od specjalistów do renowacji mebli aż do etnografów doradzających m.in. w kwestii tkanin.
Marmurowe łapy lwa jak na barok przystało (Fot. K. Grzegorzewski)
Oryginalna saska porcelana (Fot. K. Grzegorzewski)
W trakcie zwiedzania pałacu uwagę przykuwa salon czerwony – z wielkim obrazem przedstawiającym Annę Orzelską – nieślubną córkę króla Augusta II Mocnego uznawaną za jedną z najpiękniejszych kobiet baroku. Ubrana w granatową suknię trzymając na ręku swego psiego pupila patrzy dumnie z obrazu. Wokół dzieła narosła pewna legenda… Otóż mówi się, że były przypadki gdy obsługa słyszała stukot eleganckich obcasów na pałacowych parkietach któremu towarzyszył… odgłos psich pazurków. Oczywiście gdy w pałacu nie było już zwiedzających. Podobno duch Anny upodobał sobie pałac i urządza nocne spacery po salonach. Uroda Anny doprowadzała do szaleństwa pół arystokratycznej Polski tamtych czasów. Ale jej urok trwa do dziś – podobno kiedyś pewien młody dżentelmen musiał się gęsto tłumaczyć swej świeżo upieczonej małżonce gdy podczas wizyty w pałacu patrzył na obraz Anny ze zbytnią uwagą. Podobno, gdy towarzyszka do arsenału swych argumentów dołączyła celne ciosy torebką pan młody musiał ratować się ucieczką. Pałac wraz z ogrodami jest często wybieranym miejscem przez nowożeńców do sesji ślubnych. Szczególnie wdzięczną porą do fotografii wokół pałacu jest jesień.
Piękność baroku z pieskiem (źródło: albumpolski.pl)
Niedawno do wyposażenia pałacu dołączyło lit à la polonaise czyli łóżko w stylu polskim. Charakterystyczne dla mebla w tym stylu są wygięte żebra na których zawieszony jest baldachim. Zwiedzający, którym marzy się chociaż przysiąść na łóżku muszą się rozczarować – pozostaje cieszyć oko niezwykle spójną aranżacją. Prace renowacyjne trwały ponad rok. Obecnie jest to jedyny w Polsce zachowany egzemplarz łóżka w tym stylu. Oprócz odnowienia mebla odświeżone zostało całe wnętrze – specjalnie dobrane tkaniny zostały sprowadzone m.in. z Francji.
Jedyne takie łóżko w Polsce (Fot. K. Grzegorzewski)
Żywa lekcja sztuki ogrodowej? Proszę bardzo. W najbliższym sąsiedztwie pałacu znajduje się ogród barokowy z centralną aleją lipową, strzyżonymi labiryntami z bukszpanu i parterami kwiatowymi. Nieco dalej znajduje się ogród angielski – o dużo swobodniejszej formie. Jego głównym elementem jest system stawów i kanałów tworzący tło dla drzew i krzewów.
W ogrodzie angielskim (Fot. K. Grzegorzewski)
Barokowe realia nie kończyły się tylko na wytwornych przechadzkach wśród zimnych marmurów. Ówczesne życie wymagało specjalnego zaplecza. Oranżeria, wozownia, stajnia czy pomieszczenia dla ogrodników – wszystkie te elementy w Nieborowie można zobaczyć na własne oczy. Przechadzając się po okolicach samego pałacu można sobie wyobrazić jak wtedy wyglądało ówczesne życie mieszkańców Nieborowa.
Oranżeria (Fot. K. Grzegorzewski)
Magister ogrodnictwa Katedry Roślin Ozdobnych SGGW w Warszawie. Uwielbia wiedzieć co w trawie piszczy – stały bywalec ogrodniczych i florystycznych imprez branżowych. Najchętniej odpoczywa wśród natury w gronie rodziny i przyjaciół. Amator wycieczek rowerowych. Mimo tego, że na co dzień spotyka się z wieloma gatunkami roślin ozdobnych największą sympatią darzy tulipany.
