Chryzantemy

Fragment pracy autorstwa Philippe’a Basa.

Człowiek zajmował się uprawą i hodowlą chryzantem od bardzo dawna. Pierwsza wzmianka o tych kwiatach pochodzi z Chin, z roku 500 p.n.e. Stamtąd chryzantema trafiła do Korei, a następnie do Japonii, gdzie stała się symbolem cesarstwa. Już w dziewiątym wieku na dworze Cesarza Heizei w ogrodach przypałacowych organizowano specjalne przyjęcia z okazji kwitnienia chryzantem. Japończycy kwiat chryzantemy nazywają Gigku (Kikku), co oznacza  słońce. Jest wiele legend i mitów związanych z chryzantemą. W prowincji Kai (dzisiejsze Yamanashi) leży wzgórze nazywane Górą Chryzantem i rzeka, do której  w okresie kwitnienia chryzantem wpadają płatki kwiatów. Według wierzeń, kto napije się wody z płatkami, ma zapewnione długie życie. Od roku 831 n.e. w Japonii obchodzone jest 9 września Święto Chryzantemy, w trakcie którego podziwia się kwitnące rośliny, wspomina zmarłych oraz pije chryzantemowe wino posiadające moc odpędzania złych duchów. Krople rosy na liściach chryzantem są traktowane prawie jak święcona woda, przynoszą ludziom długowieczność i szczęście.

Chryzantemy, nazywane złocieniami, w wielu krajach Europy uważane są za symbol śmierci, dlatego stosowane są do dekoracji grobów. Na Dalekim Wschodzie białe chryzantemy oznaczają rozpacz i smutek. Z kolei w Stanach Zjednoczonych, chryzantemy uważane są za kwiaty pozytywne i radosne. Chryzantemy mają wszechstronne zastosowanie. Oprócz walorów dekoracyjnych są stosowane jako składnik herbat, sałatek, sosów i  zup. U niektórych gatunków jadalne są kruche i soczyste liście podawane zarówno na surowo jak i po podsmażeniu. Liście są bogate w karoteny, flawonoidy, witaminy i potas. Ich spożywanie, jak wynika z badań naukowych, zmniejsza ryzyko zachorowania na niektóre nowotwory.